Güncelleme: 15.06.2022 (iddianın içindeki daha fazla çelişkiye örnek eklendi).

Son zamanlarda vejateryen olmanın güzel bir şeymiş gibi sunulması, bu konuda kitapların çıkıp, etrafında adeta bir sevgi topunun oluşturulması, bazı insanlar için yeni kafa karışıklıklarının yolunu açtı. Hayvan eti yememek kişinin kendi tercihi olmakla birlikte, bunu herkes için desteklemek yanlıştır ve kişinin kendisiyle çelişmesidir.

Bir şeyi savunmak için yazılan sözcüklerin çok olması ve / veya o konunun popüler olması, bu şeyin haklı olduğu anlamına gelmez. Tam tersine, aklını çalıştıranda bu konuda şüphe oluşmasına yol açar. Biz, bazı pek talihsizlerin yalanlarını savunmak için kağıt dolu bavullarla mahkemelere koştuğunu görmüş bir ülkeyiz, öyle değil mi?

"Bilim" esasında bakıldığında, bilimin bugün dediği ile yarın söyleyeceği farklı olabilir - ortada mutlak kurallar pek yoktur. Ancak insanın sadece otla beslenen bir canlı olmadığı da açıktır. Doğadaki canlılar, avladığı diğer canlıları rahatça yiyip tüketebiliyor, et yiyen canlıların bazıları etsiz yaşayamıyor, bazıları etsiz de yaşayabiliyor. Bu açıdan insanın doğasına aykırı bir şekilde sadece ot yemesinin savunulması, doğanın dengesine açık bir biçimde ters düşmektedir.

"Hayvanlara acıma" ve "hayvan hakları" esasında bakıldığında da, bazı akıllarda oluşan izlenim ile gerçek tablo birbirinden farklıdır. Bu tür bir savunma içinde olanların bazıları, insanların ve hayvanların aynı düzeyde öneme sahip olduğunu savunuyorlar; bunun sapkın bir görüş olduğunu söyleyerek fazla incelemeden geçiyorum. Bu kendiyle çelişen düşünceye göre kişinin eşi ve çocuklarıyla köpeğinin canı, neredeyse aynı öneme sahiptir. 

"Hayvanlara acıma" ve "hayvan hakları" esasına dayanarak "vejetaryen" olmayı savunmak ve güzel bulmak, gerçekte olmayan bir soruna çözüm bulmaktan farklı değildir. Beslenme en temel şeylerden biri olduğundan, burada hayvanlara haksızlık varsa bu haksızlığı çözmek veya haksızlığın olmadığı şeylere yönelmek gerekir. Kişi kendi açısından bir tepki vermeyi ve hayvan eti yememeyi tercih edebilir, kimse karışmaz, ancak bunu herkes için güzel olarak savunamaz. Bir şeyde bir miktar gerçeklik payının olması, o şeyi tamamen yasaklamayı gerektirmez - kullandığımız, yaptığımız birçok şeyin üretiminde, geri dönüşümünde sorunların olduğu bir gerçek. Ancak "vejetaryen" anlayışa göre musluğu açmamanız, çöp atmamanız, hatta doğaya dünya kadar atık kazandıracağından hiç yaşamamanız mantıklı olabilir.

Alakasız gibi gelebilir, ancak "vejetaryen" olanların bir kısmının "çocuk aldırmayı" desteklemesi veya bunu bizzat yapması, bu kişilerin aslında cana o kadar kıymet vermediğinin ve kendi içlerinde çelişkili olduklarının ispatıdır.

Bir başka çelişki, bu kişilerin bazılarının kendi evcil hayvanlarına et yedirerek kendiyle çelişmesidir. Bu kısma mensup olanların bazılarına göre hayvan, insan ile eşit olduğundan (veya hayvan daha önemli olduğundan) onlar için bunda sorun yoktur - ancak bunun sapkın bir görüş olduğunu ve bu konuya girmeyeceğimi söyledim. Bazıları bu durumda "ama hayvan etsiz sağlıksız kalıyor" diyebilir, ancak bu da ayrı bir çelişki olacaktır çünkü insanın hayvan eti veya hayvan ürünlerini hiç tüketmemesi de sağlıksız olmaya yol açıyor.

Bu işe din açısından bakıldığında, kendi yorumumca daha da sıkıntılı bir durum ortaya çıkıyor. İnsanoğluna helal kılındığı açık olan etin, bir dönem sonra bazı kişiler arasında "az helal" veya "aslında helal olmamalıdır" gibi imalarla anılması çok garip, kabul edilemez bir iştir. Hele bunun kendisini "müslüman" diye adlandıran kişiler arasından olması, hiç olmayacak bir iştir. Benim kendi düşünceme göre etin helal kılınması, bu şekilde yaratılmış olmamızın doğal bir sonucudur - eğer canımız et yemek istemeseydi ve ona ihtiyaç duymasaydık, o durumda farklı bir durumla karşılaşabilirdik.

Bu arada söylemeden geçemeyeceğim, son dönemde şekerin "günah keçisi" haline gelmesi, bu yazıdakilere çok benziyor. Bu nedenle kendi kendine anlamsızca bir şeyleri yasaklama anlamında vejetaryenlilk iddiası ne ilktir, ne de muhtemelen son olacaktır.

İşin esası, vejetaryen iddiayı desteklemeyenlerin aslında hayvanları daha çok düşünüyor olmasıdır.  Tıpkı çocuğuna doğru şekilde bakan bir annenin çocuğuna olan faydasının, yetişkin çocuğunun üzerine aşırı düşen ve onu yanından ayırmak istemeyen anneden fazla olması gibi. İşin esası, insandaki vejetaryenlik iddiasının, bazen bir takım bambaşka "bilinç altı sorunları" kapatmaya yönelik olarak ortaya çıkmasıdır. Öğlen karnını doldurup, yürüyen merdiven yerine merdivenden inmek gibi bir harekettir.