Öyle bir uyku sardı ki etrafı, ne gök gürültüsü işe yarar, ne yıldırım. Öyle bir uyku ki bu, uyuyan mutlu, uyuyan çok memnun. Uyuyan uykusuna aşık, her gün yeni bir uyku, daha derin bir uyku. Hiç olmadığı kadar mutlu bu beşeriyet, hiç olmadığı kadar kendinden emin.

Elimde sur üfürecek bir güç olmadığına göre seni uyandırmaya benim gücüm yetmez. Bil ki bu kafayla biraz daha gidersen, uyanmak sana iyi gelmeyecek. Zaten sen, birkaç kişi mecbur kalıp uyandığında da uyanmayacaksın, bir süre uyanmış gibi duracaksın, sonra yine devam edeceksin.

Uykuna kuşlar öfkeli, toprak öfkeli, sen ise o ne kadar öfkelenirse, o kadar memnun ve mutlu oluyorsun. Ve sana göre bunu söyleyen aklından olmuş bir deli. Halbuki bunu söyleyen, canı pahasına bile olsa senin gibi olmamayı kendine görev bilmiş.

Uyku, yanlış anlamayın, bu uyanacakların değil, uyanmayanların, uykusuna aşıkların uykusu. Ne berbat bir uyku, ne utanç verici bir uyku.